Efendi ile Usak

Tolstoy

Aden Yayinlari

Nikita da bastan ayaga donmustu ama ölmemisti. Nikita, kendine getrildigi zaman artik öldügünü saniyor, o anda gördüklerinin sanki bu dünyada degil de, öbür dünyada oldugunu düsünüyordu. Kendisini Vasiliy Andreyiç'ten çözüp ayirmaya çalisan köylülerin bagirislarini duyunca, ilk önce öbür dünyada da köylülerin yine bagirisip çagirismalarina, insan vücüdunun yine öyle olmasina sasti kaldi. Bu durum onu sevindirmek bir yana daha çok üzdü. Nikita iki ay hastanede yatti. Üç ayak parmagini kestiler ama diger parmaklari iyilesti; böylece çalimaya devam edebildi. Hastaneden çiktiktan sonra ilk önce hizmetçi olarak, ihtiyarladiginda da kir bekçisi olarak yirmi il daha yasadi. Yasaminin son yilinda, istedigi gibi evinde, dualar ederek ve bagislamayi bileyerek öldü. Ölümünden önce karisindan kendisini affetmesini istedi ve kendisi de onu bagisladi. Oglu ve küçük torunlariyla vedalasti. Ölümüyle birlikte oglunu ve gelinini lüzumsuz bir bogazin yükünden kurtardigi için gerçekten sevinç duydu. Artik tamamiyla usandigi bu hayattan, her yil, her saat biraz daha iyi anlatmaya basladigi ve kendisini daha çok çeken öbür hayata geçecegine seviniyordu.

Bu gerçek ölümden sonra uyandigi yerin ona iyimi yoksa kötü mü geldigini, orada hayal kirikligina mi ugradigini yoksa umdugu seyi mi buldugunu, tüm bunlari hepimiz zamani geldiginde ögrenecegiz.

Efendi ile Usak: Dünya edebiyatinin büyük yazarlarindan Tolstoy’un, insanoglunun zenginlik, asillik ve mevki gibi farkliliklarina ragmen, ölüm söz konusu oldugunda herkesin esit oldugunu anlattigi eseridir.